Tarayıcıdan daha hızlı erişim!
6 ilişkiler: Farsalus Muharebesi, Gnaeus Pompeius Magnus, Jül Sezar, Konsül (Roma), Marcus Tullius Cicero, Roma Cumhuriyeti.
Farsalus Muharebesi
Pharsalus savaşı MÖ 48 yılında Sezar ile Pompey arasında Farsala'da (bugünkü Yunanistan) olmuştur.
Yeni!!: Küçük Cicero ve Farsalus Muharebesi · Daha fazla Gör »
Gnaeus Pompeius Magnus
Pompey Pompey, (Gnaeus Pompeius Magnus) (29 Eylül MÖ 106 - 29 Eylül MÖ 48) Roma Cumhuriyeti'nin son dönemlerinde askeri ve politik liderdi.
Yeni!!: Küçük Cicero ve Gnaeus Pompeius Magnus · Daha fazla Gör »
Jül Sezar
Jül Sezar (okunuşu: Gayus Yulius Kaysar; MÖ 12 Temmuz 100 - MÖ 15 Mart 44), Romalı askerî ve politik lider.
Yeni!!: Küçük Cicero ve Jül Sezar · Daha fazla Gör »
Konsül (Roma)
Konsül, Antik Roma medeniyetinin cumhuriyet ile yönetildiği dönemdeki en üst düzey yöneticileri ifade eder.
Yeni!!: Küçük Cicero ve Konsül (Roma) · Daha fazla Gör »
Marcus Tullius Cicero
Cicero 60 yaşındayken, eski bir mermer anıttan Marcus Tullius Cicero (d. MÖ 3 Ocak 106 - ö. MÖ 7 Aralık 43), (Latin) Romalı devlet adamı, bilgin, hatip ve yazar.
Yeni!!: Küçük Cicero ve Marcus Tullius Cicero · Daha fazla Gör »
Roma Cumhuriyeti
Roma Cumhuriyeti, hükümetin bir cumhuriyet olarak işlediği Antik Roma uygarlığının dönemiydi. Geleneksel olarak MÖ 508 olarak tarihlendirilen yılda Roma tekerkliğinin devrilmesi ve yerine her yıl yurttaşlarca seçilen ve bir senato tarafından öğüt verilen iki konsülün başkanlık ettiği bir hükümetin getirilmesiyle başladı. Karmaşık bir anayasa gitgide gelişerek güçler ayrılığı ve frenler ve dengeler ilkeleri üzerinde merkezlendi. Büyük olağanüstü haller dışında, devlet daireleri bir yıllığına sınırlandırılmıştı, işte en azından teoride, hiçbir birey kardeş-yurttaşlarına egemen olamazdı. Uygulamada, Roma topluluğu hiyerarşikti. Roma Cumhuriyeti Anayasası soylarını geçmişe, Roma Krallığı'nın erken tarihine dayandıran Roma'nın arazi sahibi aristokrasisi (patriciler) ve çok daha fazla sayıdaki halktan yurttaşlar, plebler, arasındaki mücadeleden büyük oranda etkilenmişti. Zamanla, Roma'nın en yüksek devlet dairelerine dair Patricilere ayrıcalıklı haklar veren yasalar yürürlükten kaldırıldı veya zayıfladı ve pleb sınıfı arasından yeni bir aristokrasi doğdu. İlk iki yüzyıl sırasında, Cumhuriyet toprakları İç İtalya'dan bütün Akdeniz dünyasına genişledi. Sonraki yüzyılda Roma; Kuzey Afrika, İber Yarımadası, Yunanistan ve şu anki Güney Fransa'ya egemenlik kurarak büyüdü. Roma Cumhuriyeti son iki yüzyılı sırasında, hem Fransa'nın kalanına hem de Doğu'nun çoğuna egemen olarak büyüdü. Tam bu noktada, tek bir gemi aslanı - prinçeps (ya da imparator) - cumhuriyetçi siyasal düzeneğin yerine geçti. Roma Cumhuriyeti'nin sonunu ve Roma İmparatorluğu'na dönüşümü işaret eden kesin olay bir yorumlama meselesidir. Dönemin sonuna doğru kaçınılmaz bir son olarak Cumhuriyet'in sınırlarını aştıkları siyasal arenada egemenlik kurmak için Romalı önderlerin seçimlerinden biri gelmiştir. Tarihçiler farklı biçimlerde MÖ 44'te Jül Sezar (Iulius Caesar)'ın daimi diktatör atanmasını, MÖ 31'de Aktium Deniz Muharebesi'nde Marcus Antonius'un yenilgisini ya da MÖ 27'de ilk yerleşim altında Octavianus (Augustus)'a Roma Senatosu'nun olağanüstü güçleri bağışlamasını Cumhuriyet'i sonlandıran asıl olay diye önermişlerdir. Roma'nın yasal ve yasama yapılarından çoğu Avrupa'nın her yanında ve dünyanın kalanında çağdaş ulus devlet ile uluslararası örgütler boyunca gözlenebilir. Romalıların Latincesi Avrupa'nın pek çok kısmında ve dünyada dilbilgisini ve sözcük dağarcığını etkilemiştir.
